Geschreven door Marion
We leven in een wereld waarin we niet meer gewend zijn om te gaan met de moeilijke dingen van het leven. We hebben het kerkhof buiten het dorp geplaatst en pijn durven we niet te voelen, laat staan dat we er over praten.
Dat zorgt er voor dat we steeds moeilijker met mensen om kunnen gaan die op een andere manier naar de wereld kijken. We vinden het lastig om iets te horen dat ons eigen wereldbeeld verstoord. Het staat het objectief nieuwsgierig zijn naar hoe een ander in elkaar zit in de weg. We vragen ons te veel af; wat nu als je een vraag stelt die er voor zorgt dat de ander wordt geraakt of getriggerd? Wat nu als de ander gekwetst wordt of, erger, boos wordt? Dat maakt dat we vragen niet meer stellen, ons niet meer uitspreken, of mensen die anders in de wereld staan vermijden.
Als je telkens in je eigen bubbel bevestigd wordt van je eigen gelijk maak je het voor jezelf steeds moeilijker om op zoek te gaan naar verschillen van mening. We vinden constructief discussiëren steeds lastiger. Heel jammer, want het onderzoeken van je mening door er met anderen over te praten werkt namelijk beter wanneer er ook daadwerkelijk mensen met een andere mening in je omgeving zijn.
Doe je fluwelen handschoentjes uit en prik door je bubbel heen. Ga in gesprek met die moeilijke collega of eigenaardige buurvrouw. Luister eens echt naar de inzichten van je puber of oma. Zet je nieuwsgierigheid weer aan en laat je verrassen door wat het verschil in wereldbeeld jou brengt.
Dus neem het risico op ruzie en merk dat als je jouw oordeel uitstelt en vanuit kwetsbaarheid en verbinding écht het gesprek aangaat zelfs de grootste verschillen niet onoverkomelijk zijn. Sterker nog, de grootste verschillen kunnen ook de beste inzichten opleveren.
Heb je vragen, ben je enthousiast en wil je meteen contact? Bel Ingrid (06-146 88 902). Liever een tijdstip inplannen? Maak dan een belafspraak. We denken graag met je mee!